به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این رویکرد جدید قادر است با دقت 85 درصد، احتمال عود مجدد بیماری را در کودکانی که متحمل درمان شده اند پیش بینی کند، این در حالی است که روش های پیشین دقت 66 درصد داشتند. به کمک این رویکرد، محققین با استفاده از داده های مربوط به مرحله تکوینی سلول ها و رفتار پیام رسانی نشان داده اند که چگونه مجموعه کوچکی از سلول های بدخیم می توانند منجر به عود مجدد سرطان شوند. این رویکرد جدید می تواند نشان دهد که کدام بیمار نیاز به رویکرد درمانی متفاوت دارد و می تواند سرنخ هایی را ارائه دهد که چگونه داروهای جدیدی را برای هدف قرار دادن سلول های سرطانی کشنده انتخاب کنیم.

لوکمیای لنفوبلاستیک حاد یکی از کشنده ترین سرطان های کودکان است و سالانه بیش از 3000 کودک در آمریکا مبتلا به این سرطان تشخیص داده می شوند. هر چند کسر زیادی از این کودکان به درمان های موجود جواب می دهند اما 10 تا 20 درصد آن ها دچار عود مجدد می شوند و از این تعداد نیز معمولا 40 تا 80 درصد ظرف مدت پنج سال می میرند.

مطالعات گذشته نشان داده اند که دلیل عود مجدد این سرطان بعد از درمان های موجود، وجود جمعیت سلولی مقاوم به درمان است که منجر به مقاومت درمانی، عود مجدد و نهایتا متاستاز سرطان می شوند. آیا راهی برای هدف قرار دادن این سلول ها وجود دارد. با استفاده از سیتومتری توده ای، محققین نمونه های مغز استخوان 60 بیمار مبتلا به لوکمیای لنفوبلاستیک حاد که در زمان تشخیص آن ها به بیماری از آن ها گرفته شده بود را تست کردند. هر بیمار دارای پرونده پزشکی سه تا 15 ساله ای بود که سوابق درمانی و شرایط وی در آن ثبت شده بود و برای آنالیز مناسب بود. از جمله اطلاعات موجود این بود که آیا آن ها دچار عود مجدد شده اند یا خیر. در ادامه آن سلول های لوکمیایی موجود در نمونه ها را با شبیه ترین سلول های طبیعی در طی روند تکوین سلول های B مقایسه کردند. 15 مرحله تکوینی برای این سلول ها شناسایی شد و مشخص شد که سلول های بدخیم از دو مرحله بسیار نزدیک در بلوغ سلول های B بوجود می آیند. مراحل Pro-B2 و Pre-B1. در صورتی که این سلول های خاص رفتار پیام رسانی خاصی در زمان تشخیص داشته باشند، می توان با اطمینان گفت که این بیماران بعد از شیمی درمانی های استاندارد دچار عود مجدد سرطان می شوند.

زیست شناسی سلول های بنیادی در حال تکامل است و ما در حال یادگیری نحوه تکوین طبیعی بدن و فرایندهای مربوطه هستیم و با افزایش این دانسته ها می توانیم امیدوار باشیم که به درمانی بهتر برای سرطان دست یابیم.

پایان مطلب/